άρθρο από το ιστολόγιο Babywearing blog, αναρτήθηκε στις 22/09/2011

Σκεφτείτε μια μαμά που ετοιμάζεται το πρωί να βγει για κάποιες δουλειές με το μωρό της.
Το βάζει στο καθισματάκι του αυτοκινήτου και φτάνει στην αγορά. Βγαίνοντας απ’ το αυτοκίνητο, «κουμπώνει» το καθισματάκι στο καρότσι και πάει να κάνει τα ψώνια της. Επιστρέφει στο αυτοκίνητο, ξαναδένει το καθισματάκι στο αυτοκίνητο και φτάνει στο εστιατόριο όπου συναντάει φίλους για φαγητό. Ακουμπά το καθισματάκι του αυτοκινήτου δίπλα στην καρέκλα της και πού και πού το κουνάει για να ηρεμήσει το μωράκι της που ξανακοιμάται.
Μετά από καμιά-δυο ώρες το καθισματάκι με το μωρό ξαναδένεται στο αυτοκίνητο και η μαμά επιστρέφει στο σπίτι. Το μωρό έχει κοιμηθεί στο δρόμο εκείνη δε θέλει να το ξυπνήσει. Το παίρνει με το καθισματάκι μέσα στο σπίτι.
Αργότερα το μωρό θα ξυπνήσει, θα περάσει την υπόλοιπη μέρα στο ρηλάξ ώσπου να έρθει η ώρα για να ξαναγυρίσει στην κούνια του για το βραδυνό ύπνο.

Φανταστείτε τα τώρα όλα αυτά απ’ την οπτική του μωρού. Πέρασε όλη του την ημέρα (και τη νύχτα) ξαπλωμένο στην ίδια θέση. Έβλεπε συνεχώς την ίδια οροφή του καθίσματος και η κίνησή του ήταν ελάχιστη. (Το αυτοκίνητο μπορεί να ήταν σε κίνηση, το ίδιο και το καρότσι, για το μωρό όμως η απουσία εναλλαγής των εικόνων δεν του επέτρεψαν να το αντιληφθεί!)

Στο εξωτερικό χρησιμοποιούν τον όρο “bucket babies”, μιλώντας για μωρά που περνούν μεγάλο χρόνο σε διάφορα καθισματάκια κάθε είδους (buckets ή “containers”). Πληθώρα άρθρων έχουν γραφτεί από γιατρούς και ειδικούς σχετικά με αυτή την τάση που ονομάζουν "the containerization of infants" (τα βρέφη σε "δοχεία").

Αλλά και από την πλευρά της μαμάς, το να κουβαλάει το καθισματάκι με το μωρό (συνήθως με το ένα χέρι, γέρνοντας στη μια πλευρά για να μη χτυπάει το καθισματάκι στα πόδια της και με το άλλο χέρι απλωμένο για να κρατάει ισορροπία) είναι μια απ’ τις χειρότερες «ασκήσεις» για τη μέση της, τους καρπούς της, τους αγκώνες της, κλπ.
Χώρια που το επαναλαμβανόμενο σκύψιμο και η διαδικασία να τοποθετήσεις και να αφαιρέσεις το καθισματάκι απ’ το αυτοκίνητο είναι ένας επιπλέον παράγοντας κινδύνου για τραυματισμούς στη μέση (ειδικά αν πρέπει να σηκωθείς σηκώνοντας μαζί και το καθισματάκι αλλά και το βάρος του μωρού).

Και πόσο συχνά δε συμβαίνει να ξυπνάει το μωρό, να προτιμά να είναι πάνω μας και να καταλήγουμε να κουβαλάμε το μωρό με το ένα χέρι και το καθισματάκι με το άλλο;

Και θα ρωτήσουμε: είναι καλύτερα για το μωρό να είναι πάνω μας απ’ ό,τι σ’ αυτά τα σούπερ-εργονομικά καθισματάκια; Από όλες τις απόψεις ναι!
Τα μαλακά και ευέλικτα μωράκια μας είναι φτιαγμένα για να κουρνιάζουν μέσα στα χέρια μας, για να χώνονται στο μαλακό στήθος της μαμάς, για να βολεύονται κοντά στο λαιμό μας.
Όταν κουβαλάμε ένα μωρό, εκείνο αντιλαμβάνεται τη θέρμη του κορμιού μας, τις συχνές αλλαγές θέσης, το δυνατό άγγιγμα της αγκαλιάς μας, την κίνησή μας.
Και φυσικά βρίσκει την ευκαιρία να μάθει να ισορροπεί το κεφάλι του, να να στηρίζει τον κορμό του και να χρησιμοποιεί τους μύες του σώματός του για να κρατιέται πάνω μας.

Και όλα τα ερεθίσματα που δέχεται το μωρό στην αγκαλιά μας (όταν το φιλάμε συχνά, του χαϊδεύουμε τα μαλλιά, του ακουμπάμε τη μυτούλα, του αλλάζουμε θέση, του ισιώνουμε τα ρούχα, το κουνάμε δεξιά-αριστερά, πάνω-κάτω ή μπρος πίσω) σχεδόν εξαφανίζονται στο «καθισματάκι».

Το κυριότερο όμως είναι ότι η κίνηση που προσφέρουμε στο μωρό μας ενεργοποιεί αισθητηριακά το αιθουσαίο σύστημα (στο εσωτερικό του αυτιού, που ρυθμίζει την ισορροπία) και βοηθάει το μωράκι να μάθει να ισορροπεί, να αντιλαμβάνεται τις αλλαγές θέσης, και να κρατάει το σώμα του σε ουδέτερη στάση (δεν είναι και λίγο πράγμα για ένα βρέφος αυτό)! Όταν κουβαλάμε ένα μωρό, εκείνο μαθαίνει να αντιλαμβάνεται την απόσταση, καθώς πλησιάζουμε ή απομακρυνόμαστε από τα διάφορα αντικείμενα. Καταλαβαίνει το χώρο, την κίνηση και ενθαρρύνεται σε μεγαλύτερες ηλικίες να απλώσει το χεράκι του, να εξερευνήσει, να αγγίξει με τη σειρά του.

διαβάστε επίσης: Τι βλέπει το μωρό απ' το καρότσι

Δεν θεωρούμε το babywearing και το καρότσι ή το ρηλάξ αμοιβαία αποκλειόμενα. Σίγουρα, υπάρχουν πολλές φορές που ένα καλό καρότσι ή ένα καλό ρηλάξ είναι ιδανική λύση. Σίγουρα επίσης, κανένας γονιός στις μέρες μας δεν μπορεί να έχει το μωρό του πάνω του όλη μέρα.

Καμία υπερβολή δεν είναι συμβατή με το δικό μας τρόπο σκέψης, κανένας φανατισμός και κανένας «απόλυτος» κανόνας.

Αλλά την επόμενη φορά που θα βγείτε βόλτα με το μικρό σας μωράκι, σκεφθείτε μήπως το καθισματάκι του αυτοκινήτου θα έπρεπε να μείνει στο αυτοκίνητο…

Σημαντική σημείωση: Εννοείται (ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ!) πως το μωρό στο αυτοκίνητο πρέπει να είναι σωστά δεμένο σε κατάλληλο για την ηλικία του καθισματάκι αυτοκινήτου.
Το είχαμε γράψει και πολύ παλιότερα, το λέμε συνέχεια, το μωρό στο αυτοκίνητο δεν είναι ασφαλές στην αγκαλιά μας. Αυτό είναι απόλυτος κανόνας!

διαβάστε επίσης: Νεογέννητα μωράκια σε μάρσιπο: αναπνοή και σπονδυλική στήλη