Το μωρό κλαίει στον μάρσιπο!
Γιατί κλαίει το μωρό στον μάρσιπο;
Το μωρό σε μάρσιπο Αστεράκι είναι στην καλύτερη θέση που θα μπορούσε να είναι.
Αν η τοποθέτηση έχει γίνει σωστά, ένα μωρό σε Αστεράκι γκρινιάζει μόνο για δύο λόγους:
- Είτε θα έκλαιγε έτσι κι αλλιώς. (πχ νυστάζει, πεινάει, θέλει άλλαγμα),
- είτε ΕΣΥ δεν είσαι όπως συνήθως και το μωρό το καταλαβαίνει.
Οπότε ξεκινάμε με την υπόθεση ότι το μωρό δεν θα γκρίνιαζε για άλλο λόγο, δεν πεινάει, δε νυστάζει, δε θέλει άλλαγμα, θα ήταν ήρεμο αν ήταν στην αγκαλιά σου. Τότε:
Αν κάποιος λέει “το μωρό μου δεν είναι ευχαριστημένο στον μάρσιπο” θέλουμε να δούμε τρία πράγματα:
Α. Πώς το φοράει.
Β. Τι κάνει όταν το φοράει.
Γ. Πώς νιώθει όταν το φοράει.
Πώς το φοράς;
Για όλα τα Αστεράκια, υπάρχουν οδηγίες με βίντεο, γράψε μας για να τα λάβεις (πολλά απ’ αυτά δεν είναι δημόσια βίντεο, είναι unlisted, ο μόνος τρόπος να τα δεις είναι να τα λάβεις από μας).
Καλό θα ήταν να ελέγξεις πρώτα:
Μήπως το φοράς χωρίς να έχει το μωρό σωστό κάθισμα;
Μήπως δεν το έχεις ρυθμίσει σωστά για την ηλικία και το βάρος του μωρού σου;
Μήπως το φοράς πολύ χαμηλά, ή πολύ μακριά σου;
Μήπως το φοράς πολύ χωμένο, καλύπτεται το κεφάλι του μωρού;
Μήπως ενώ είναι μεγάλο μωρό, εσύ το φοράς ακόμα σαν να είναι νεογέννητο; Αν το μωρό σου στηρίζει το κεφάλι, αλλά εσύ το φοράς με το κεφάλι στηριγμένο, δε θα βλέπει και θα νευριάζει.
Τις περισσότερες φορές, οι διορθώσεις είναι πολύ εύκολες, θα σε βοηθήσουμε κι εμείς!
Τι κάνεις όσο το φοράς;
Καμία μαμά σ’ όλο τον κόσμο δεν παίρνει το μωρό της αγκαλιά και μετά να κάθεται ακίνητη για πάνω από δέκα λεπτά. Και καμία μαμά σ’ όλο τον κόσμο δεν πάει στον καθρέφτη κρατώντας το μωρό της και να αναρωτιέται αν είναι καλά, αν το κεφάλι είναι καλά, αν τα πόδια είναι καλά έτσι όπως το κρατάει. Ούτε με τον μάρσιπο δεν πρέπει να κάνεις έτσι.
Μου λένε γονείς σε συνεδρίες:
– Πάμε βόλτες, τέλειο το Αστεράκι. Πάμε στον παιδίατρο, μας λέει τι ωραία που είναι θέση του μωρού. Κάνω δουλειές στο σπίτι, όλα σούπερ. Ένα παράπονο έχω μόνο.
– Για πες, τι παράπονο;
– Να, όταν κάθομαι στον υπολογιστή να γράψω κάτι φορώντας το μωρό, γκρινιάζει.
– Όταν κάθεσαι στον υπολογιστή να γράψεις με το μωρό στα χέρια, στην αγκαλιά σου, τι κάνει;
– Α, πού να σου λέω, δεν κάθομαι ποτέ μ’ αυτό το μωρό! Δεν του αρέσει να κάθομαι. Θέλει, όχι μόνο να είμαι όρθια, αλλά να περπατάω κιόλας.
– Άρα δεν κλαίει επειδή είναι στον μάρσιπο. Κλαίει επειδή κάθεσαι!
Θα μπορούσες να κάθεσαι με το μωρό στον μάρσιπο, αρκεί το μωρό σου να δέχεται γενικά να κάθεσαι!
Το μωρό στο Αστεράκι είναι στην αγκαλιά σου. Θα κάνεις ό,τι θα έκανες κι αν ήταν στα χέρια σου. Αν γενικά παίρνει πιπίλα, πρέπει να δίνεις και πιπίλα και όταν το φοράς. Αν γενικά θέλει να είσαι όρθια και να περπατάς, το ίδιο θα θέλει και όταν είναι στο μάρσιπο. Το ίδιο μωρό είναι και είναι με τον ίδιο τρόπο στην αγκαλιά σου, όπως στα χέρια σου. Απλά θα έχεις άνεση και ελεύθερα χέρια.
Πώς νιώθεις εσύ όταν το φοράς;
Έχει μεγάλη σημασία το πώς νιώθεις εσύ. Αν όταν φοράς το μωράκι σου έχεις μια μικρή ανασφάλεια (που είναι λογικό, αφού δοκιμάζεις κάτι καινούριο), ή αν δε νιώθεις σιγουριά και αναρωτιέσαι αν θα του αρέσει κλπ., η καρδιά σου χτυπά λίγο πιο γρήγορα απ’ ό,τι συνήθως και το μωρό το νιώθει και δεν ησυχάζει γιατί σκέφτεται πως “αφού η μαμά δεν είναι ήρεμη, τότε κάτι δεν πάει καλά”.
Είναι πολύ κρίσιμο το να είσαι εσύ χαλαρή όταν φοράς το μωρό σου. Σκέψου ότι σ’ αυτές τις θέσεις στην αγκαλιά σου, το μωρό ακούει την καρδιά σου και ό,τι νιώθεις εσύ το νιώθει κι εκείνο.
Αν εσύ είσαι έστω και λίγο αγχωμένη ή σφιγμένη (και σκέφτεσαι συνεχώς “μήπως δεν το φοράω καλά;”, “μήπως είναι πολύ ανοιχτά τα πόδια;”, “μήπως κάνω κάτι λάθος;”, ) το μωρό αγχώνεται επίσης και δεν μπορεί να χαλαρώσει.
Αυτός είναι και ο λόγος που λέμε συνήθως: Μόλις φορέσεις το μωρό σου, ξεκίνα να περπατάς. Με τον κανονικό σου ρυθμό, κάνοντας κάτι όπως θα το έκανες κανονικά. (ή ακόμα καλύτερα να χορέψεις! )
Ώστε να χαλαρώσεις, να ξαναβρεί η καρδιά σου τον κανονικό της ρυθμό και να μπορέσει και το μωρό σου να ηρεμήσει. Να πει μέσα του “όλα είναι καλά” (γιατί αλλιώς λέει μέσα του: “για κάποιο λόγο η μαμά μου τρέμει απ’ το φόβο της, κάτι δεν πάει καλά, δεν μπορώ να ηρεμήσω”).
Κάποτε, σε μια συνεδρία, συνέβη το εξής:
Μαμά έρχεται εδώ και δοκιμάζει με το μωρό της.
Με το που το φοράει, αγχώνεται, η καρδιά της χτυπάει η αναπνοή της είναι σαν να λαχανιάζει, στέκεται εντελώς ακίνητη και σφιγμένη, το μωρό αρχίζει και κλαίει.
“Βγάλτο μου”, μου λέει, “κλαίει!”
Λέω “Αμέσως να το βγάλω. Αλλά αν το βγάλω θα το αφήσεις το μωρό στον καναπέ να κλαίει;”
Λέει “Όχι, θα το πάρω αγκαλιά”.
Εμ, στην αγκαλιά σου είναι. Πρέπει να κάνεις ό,τι θα έκανες και αν ήταν στην αγκαλιά σου για να ηρεμήσεις το μωρό σου!
Δεν έχει νόημα να βγάλεις το μωρό απ’ τον μάρσιπο για να το πάρεις αγκαλιά. Είναι στην αγκαλιά σου! Αν δεν το νιώθεις εσύ έτσι, πώς να το νιώθει το μωρό;
Άκου έναν βασικό κανόνα: Δε θα βγάζεις το μωρό απ’ τον μάρσιπο ενώ κλαίει.
Αν κλαίει γιατί νυστάζει, περπάτα λίγο και θα κοιμηθεί.
Αν κλαίει γιατί πεινάει, μπορείς να το θηλάσεις στον μάρσιπο.
Αν κλαίει γιατί θέλει άλλαγμα και άρα θα το έβγαζες έτσι κι αλλιώς (για να το αλλάξεις), τότε ΠΡΩΤΑ θα το ηρεμείς και ΜΕΤΑ θα το βγάζεις. Θα περπατάς λίγα βήματα, ή θα του τραγουδάς, ή θα το χτυπάς ρυθμικά στον πωπό, θα κάνεις κάτι για να ηρεμήσει και μετά θα το βγάζεις.
Αλλιώς του στέλνεις λάθος μήνυμα.
Το μωρό σου ΔΕΝ κλαίει επειδή είναι στον μάρσιπο.
Διάβασε κι αυτό: Πώς η ψυχολογία σου παίζει ρόλο
